The Dreamers

Paris, 68ko udaberria.

Neba-arreba frantsesak (Theo eta Isabelle) eta Matthew amerikarra.

La Cinémathèque-eren itxiera.

3 gazte, 3 ameslari.





IKUSI EZAZU, EZ ZARA DAMUTUKO



Gehiago

Goazen PINera!

Gabonak hurbiltzen ari dira. Argi ikusi daiteke kalera irtenda ikusten diren koloretako argiengatik, telebista piztean agertzen diren milioika kolonia eta perfumeen iragarkiengatik eta erosketak egiterakoan prezioek izan duten gorakada nabariagatik. Umeen gabonetako parkeak ere gabonak heldu direla esaten digu. Txikitan urtero ez bazen ere ia urtero joaten nintzen guraso eta lagunekin barraketan muntatzen, eskulanak egiten, ikastetxe bakoitzak egindako Olentzeroa ikusten... (Badirudi azken aldi honetan txikitako gauzak kontatzeari ekin diodala...)

Igandean, aspaldiko partez, PINera joan nintzen. Hori bai, begirale bezala, Bermeoko ludotekan egiten ari naizen praktiken barruan. Gustura egiten ditudan praktikak, bide batez aipatzeko. Oso ondo pasatu genuen eguna, bueno, umeek begiraleek baino askoz hobeto seguru. Izan ere, ez da bat ere erraza 50 umerekin horrelako toki batera joatea... Batek toki batera joan nahi duela, besteak bestera, hark jo egin duela, arraina nahi duela... Eromena.

Dena dela eta, BECean egun egiten den PINa eta lehen Bilboko erakustazokan egiten zenaren artean hainbat ezberdintasun sumatu ditut, eta txikitan konturatzen ez nintzen beste batzuetaz ere jabetu naiz.

1.- Txikiagoa da. Tira, beharbada ni handitu naizelako iruditzen zait horrela baina...ez, lehengoan gauza askoz gehiago zeudela gogoratzen naiz eta leku gehiago okupatzen zuen.
2.- Umeen motxilak eta txamarrak konsignan uzteko sastar poltsa bat ematen dizute, bueno eman, 6 euro ordaindu behar dira poltsa bakoitzeko, 6 euro!!!
3.- Uste dut nire bizitzan lehengo aldiz izan nituen arrainak PINekoak zirela. Baina arratsaldean ume talde batekin arrainak harrapatzera joan ginenean Osakidetzaren stand-era, ez zuten jadanik arrain gehiago ematen. Umeen desilusioa. Hala ere, etxera arrainekin bueltatu ziren, ordainduta, noski.
4.- ...

TINTIN

Gaur ez naiz joan klasera. Ez dakit zergatik, bueno, beharbada bai. Aspertu egiten naizelako, batez ere astelehenetan, igandean sekulako ajea izan nuelako, Igande arratsaldea astelehen goizera luzatu delako, hemen gauzak egiteko nituelako...
Kontua da, bazkaldu aurretik aspaldian ordu horretan piztu ez dudan telebista piztu eta sofan eseri naizela. Telebistan ezer interesgarririk ez. Zapping egiten hasi eta ETB1ean gelditu naiz, Tintin-en marrazki bizidunak ziren. Bere pare bat bideo ditut etxean, auskalo nondik ibiliko diren... Asko gustatzen zitzaidan. Nork ez du Tintin ezagutzen? Eta hau ezagutuz gero, ezinbestekoak diren beste pertsonaiak ere, Milu, Haddock kapitaina, Hernandez eta Fernandez, Tornasol profesorea...
Beti ikusi dugu bere autoretzat Hergé, bere benetako izena ordea, George Remí zen, erabiltzen zuen izengoitia bere inizialak ziren, R G.
Guztiok ezagutzen dugun pertsonaiaren aitzindaria ogi puska bat zen Totor izeneko boy-scouta zen. Ondoren, 1929an, kazetari bihurtuta Tintin deitzera igaro zen, eta hortik aurrera guztiok ezagutzen ditugun abentura ikaragarriak bizi ditu orrazkera arrarodun ilegorriak.

Noizean behin ondo etortzen da txikitako fantasietako mundura buelta bat ematen joatea. Ta nork daki, beharbada etorkizunean misterioak argituko dituen Tintin kazetarian bilakatuko naiz...! Ez, ez dut uste, hobe izango dut txikitako mundu fantastikoa gaurkoz agurtzea eta lanean jarraitzea.

Bonnie & Clyde

They're young... they're in love... and they kill people.


















Castpost

Primo anniversario

Urte bete igaro da jada Harribolas-etik zuzenean bloga jaio zela. Ze arin igaro da eta zenbat gauze gertatu dira azker urte honetan! Asko, pilla bat.

Gaur klasean nengoela gogoratu naiz duela urte bete garai honetan hasi nintzela nire gotorleku eta errepublika utopiko partikularretik zuzenean hausnarketak eta txorakeriak idazten. Nire burua urte bete hau aurrera eramaten ikusita nahiko harritu naiz, ez bait naiz bat ere ez konstantea, eta hori argi ikusi daiteke idazten dudan maiztasun irregularragatik. Baina hala ere niretzako sekulako aurrerapausua izan da, eta zin dagizuet denborak aurrera egin ahala hobetzen saiatuko naizela.

Beste barik, mila esker denbora guzti honetan irakurri nauzuen guztiei, eta are gehiago zuen iritzia hemen utzi duzuenoi.

Polaroid

Asko gustatzen zaizkit polaroid argazki makinak, orain urte batzuk bat izan nuen, ez nuen askorik erabili, ordea.
Argazki hau ez da polaroid bat, nahiko igarten da...

RUBIK kuboa

Gaur ere, ohiko blogen ronda edo blogosferatik paseiatzen nenbilela, sarritan irakurtzen dudan Nagoreren blogean El efecto Rubik ( y el poder del color rojo) laburmetraia ikusi ahal izan dut. Ez da izan ikusi dudan laburmetrairik onena baina tira, gustatu zait.

Interesgarria kolore gorriaren kontu guzti hori, baina gaiz aldatuz, gazteagoa nintzenean izaten nuen (eta inoiz konpontzea lortu ez dudan) rubik buruhauskarria etorri zait gogora. Zenbat aldiz ahaleginduko nintzen buruhauste hori egiten... batek daki.

Zuetako inork lortu al du inoiz Rubik-a osotzea?
(eta ez du balio peganitak tokiz aldatzeak, jeje)

Kartelak

Sarritan, guztiok bezala, kartel bitxi batzuekin topo egiten dut nire egunerokotasunean. Beti nago argazkiren bat ateratzeko baina pasadaz ikusten ditudalako edo kamararik hurre ez dudalako ez dizkiet argazkirik ateratzen. Larunbatekoa, aldiz, aparteko kasua izan zen eta Gernikako Trinkete Antitxoko-ko komunetan honako argazki hau ateratzeko aukera izan nuen:

Kuriosoa eta barregarria kartela, noizean behin joango naiz aurkitzen ditudan beste kartel batzuk jartzen.

Zein da aurkitu duzuen bitxiena?

To the lighthouse

Farorantz, farorantz...










Eta ez naiz Virginia Woolf-en liburuaz ari.

Lau teilatu

Duda barik, garai guztietako Euskal Herriko kanturik onena.

Udalekuak (betiko izango balira)

Txikitan, ume gehienak bezala, udalekuetara joandako umea nauzue. Lagun berriak egindakoa, ezkutuan nesken logelara joandakoa, piztinan hondokarriak egin dituena eta baita jaso dituena, gauerdian monitoreak altza arazi zuten horietariko bat ere, “diskotekan” taldeko neskaren batekin lentoak dantzatutakoa ere...guztiak bezala. Eta hor egoten ziren, gu zaintzen, entretenitzen, irakasten...monitoreak, ze ondo pasatzen genuen beraiekin, eta beraiek gurekin, nolako buruko-minak ematen genien... A ze nostalgia!
Orain urteak irakurri nuen Uda betiko balitz, Xabier Mendiguren-en liburuaz gogoratu naiz. Mutil batek udalekuetan dituen gora-beherak kontatzen dituen pozez betetako liburua da. Mutilak 12, 14 eta 16 urte dituela udalekuan dituen esperientziak kontatzen ditu, batez ere lagun eta familiari bidaltzen dizkion gutunei esker. 12 urterekin udalekuetara lehen aldiz doan umearen esperientzia kontatzen du, 14 urterekin, udalekuetan maitemintzen eta bihurrikeriak egiten diren etapa eta azkenik, 16 urterekin kontrako papera betetzen duenaren ikuspuntutik, begiralearena hain zuzen ere.

Asteburu honetan, pasa den urtean bezala, aterpetxe batera joan gara monitoritza ikastarotik. Atxondora eta besteetan bezala oso ondo pasatu dut (parte handi batean Ondarruku zan beste taldigatzik ta baitte bi hizlarixekaitzik). Asteburua joan eta gero, ikastaroa amaitzeko bloke bat gutxiago geratzen dela gogora etortzen zait, laster ni izango naizela umeekin (eta beraiek nirekin) ondo pasatuko duen begiralea, eta baita buruko min piloa izango duena.

Eta badakizue zer? Guzti hori, beste aldetik baldin bada ere, berriro bizitzeko irrikaz nago. Behinik behin, aste-bukaera honetan herriko ludotekan praktikakegiten hasiko naiz, ea zer moduz doakidan...

Eros

Argazkian, ni ateratzen naiz Londreseko metroan Eros filmearen kartelarekin. Bai, horrelako argazkiak atera genituen, nola uste duzue 1000 argazki baino gehiago atera genituela bestela?

Filmea 3 laburmetraiz osatua dago eta hirurak erotismoari buruzkoak edo hau iradokitzeari buruzkoak dira. Lehenengoa "Il filo pericoloso delle cose" Michelangelo Antonioni maisuarena, bigarrena "Equilibrium" Steven Soderbergh-ena eta azkena, askorentzat hiruretatik onena (niretzat ere), Wong Kar-Wai-ren "The Hand".

Hiru laburmetraiak lotzen dituen abestia Caetano Veloso-ren Michelangelo Antonioni abestia da, ea gustuko duzuen...

Powered by Castpost

An honest mistake

Powered by Castpost

KOLORETAKO ARGIAK.
Musika.
Mozkor izugarria.
Pista erdira irteten zara eta dantzan hasten zara.
Normalean ez zara arritmikoa, baina oraingoan gorputzeko atal guztiak mugitzen dituzu deabrututa egongo bazina moduan.
Extasia hartzean izaten den sentsazioa duzu.
Hurreratu eta ile beltzdun neskak diotsu:
- ¿estas muy pedo o te gusta mogollon este grupo?
- Las dos cosas.-erantzuten diozu zuk.
Neska gehiago hurreratu eta talde hori gustatzen zaion ezagutzen duen lehenengoa zarela esaten dizu.
Barrara hurbildu eta zerbeza pare bat hartzen duzue.
(...)
Telefonoak elkartrukatu eta hurrengo egunean biniloan duen diskoa entzuteko geratzen zarete. Hirugarren abestirako biluzik zaudete.

Wikinobela

Beste egunean Bilbora joan beharra nuen (astelehen eta asteazken guztietan bezala) eta lagun batekin geratu nintzen bere unibertsitatean jateko. Korridoreetatik aurrerantz eginez, unibestsitateetan paper eta kartelez beteta ikustea ohituta gauden pareta horitariko batean hain zuzen, kartel hori batek nire atentzioa deitu zuen. Wikinovela.org (eta blablabla) zekarren bertan idatzita eta ez askoz gehiago. Etxera heldu nintzenean interneteko web gune haretara sartu nintzen nire kuriositatea asetu eta zertaz zihoan jakiteko asmoz. Eta hara non, proiektu interesgarri eta erakargarri batekin aurkitu nintzen! Wikia, hainbat erabiltzaiek editatu dezaketen web horria edo antzeko zerbait da ( nireak baino azalpen hobeagoak ere badaude). Wikinobela deritzon proiektuan 3 eleberri hasi dituzte euskaraz (Jon Arretxe), gazteleraz (Juan José Millás) eta ingelesez (Espido Freire) betse batzuek amaitzeko asmoz. Ekimen honen lehenengo edizioak bi hilabete iraun zituen, apirilaren 24tik ekainaren 24 arte. Baina izan duen arrakasta ikusita, bigarren edizio eta beharbada gehiago egongo direla ziur naiz.

... [ez dakit ze izenburu jarri]

UR BASO BATEAN ITOTZEN ARI NAIZ

Zeuretzat

Ekaitza Stansted-en

Ingelesek pertsona gelberen fama dute, eta hala dira, asko behintzat bai. Stansted-eko aeroportura heldu ginenean entzuten zen gauza bakarra isiltasuna zen, eta han heldu ginen gu, nire herrian esaten den bezala “sardiñero kuadrillie”, isiltasun hori haustera. Hileta batean bezala guztiak lutuz zeudela zirudien, eta horrek ez zuen aeroportu normal baten itxurarik ematen. Harritzekoa egin zitzaigun herrialdera sartzeko NAN-a soilik erakutsi behar izatea, 2005eko metroko atentatuak eta 2006 udako atentatuen huts egitearen ondoren batez ere. Ekaitzaren aurreko barea besterik ez zen, ordea. Erresuma Batutik irteteko ilara kilometriko, amaigabeko kontrol eta hegaldia galtzearen ekaitza igaro behar baikenuen.
Bi ordu lehenago heldu ginen aeroportura, beharbada pixka bat lehenxeago, eta maletak fakturatu ondoren patxada guztiaz kanpokaldera irten ginen gure azken sandwichak jan eta zukuak edatera. (...) Ilaran jarri ginen, eta zein luzea zen ikusita pixka bat larritzen hasi ginen, baina ez askorik. Lehenengo kontrola igaro ondoren Port Aventura eta halakoetan egoten diren beste ilara luzeetako bat gelditzen zitzaigun segurtasun kontrola igaro aurretik. (...) Denbora aurrera... hegazkina irteteko 20 minutu falta. Katxeoa. Eta gure poltsa “susmagarriak” beste montoi batera. Guztiei poltsa ireki eta miatu niri izan ezik, nireak montoian segitzen zuen. 10 minutu hegazkinak alde egiteko. Urduri. Txakurren moduan tratatu gintuen, batzuei beste batzuei baino gehiago. Lagunek beraien poltsak berreskuratu eta Security biak beren postua utzi zuten eta nire poltsak multzoan jarraitzen zuen... 7 minutu. Gero eta urduriago. Hiru lagun korrika joan ziren aurrerantz hegazkinak ni eta nirekin gelditu ziren bi lagunei itxaroteko. “the black, the black please!” 5 minutu hegaldia galtzeko eta nire poltsa hartu zuten. Guztua miatu, kleenex paketea, argazki kamera, pillow-a, kartera, riñonera, grapagailua (bai, grapagailu batekin sartu eta irten nintzan)...eta pumba! Motxilan ahaztuta nuen kolonia muestra bat atera zuen security-ak, atzekin hartu eta harridura ikurrarekin begiratzen zidan. Nire estutasun ta larritasunarekin “For you, for you” ta arazo gabe jarraitu zuen, baina oooossssoooo astiro. Amaitu zuenean 17:54 edo izango ziren, eta 17:55ean irtetzen zuen hegaldiak (eta ez nago exageratzen).
Lagun batek NAN-a eta biletea hartu, besteak opariren bat eta ni motxilako kremailera irekiarekin eta gauza guztiak aireetatik irteteko zorian zoro batzuen moduan hasi ginen Stansted-eko aeroportu santu hartatik korrika gure Gate 15 aurkitzen. Guztiak harrituta gelditzen ziren guru begira. Gu korrika. Ezkerrera biratu ta zer, ta lanzaderako ateak! Metro itxurakoa hartu behar genuen beste terminal batetara joateko! Hainbeste lasterka egin ondoren eta urduritasunagatik ni asma atakearekin, bestea San Juaneri errezatzen ta hirugarrena gu konsolatzen eta hegazkina galdu genuela sinistuta. Hala ere terminalera heldu ta zoroen moduan jarraitu genuen korrika. “Gate 15, gate 15!!!” “Over there, hurry up”. Inortxo ere ez atean. Eta bapatean, bazter batean azafata bat. Arin, sartzeko esan zigun, biletea makinatik ere ez genuen pasatu. Tubo, pasarela, pasilo eta eskaileretatik barrena sartu ginen, laberinto baten antza zuen eta amaigabea egin zitzaigun. Pistan agertu ginen, iluntzean, euri txaparrada. Eta aurrez aurre ikusi genuen gure hegazkina, eta gure beste hiru lagunak eskailera goikaldean barrura sartzeko, guri agurtzen. Korri. Euria. Eskailerak igo eta... HEGAZKIN BARRURA SARTU!!! Barruan zeuden guztiak guri begira geratu ziren, arnasestuka, izerdituta, bustita eta eskandalua egiten sartu bait ginen. Ta ez zen gutxiagorako izan, garaiz heldu ginen! Beno garaiz... Londresen gainean egon zen ekaitz bati esker atzeratu zen hegaldia. Eta paradoxikoena agian, Erresuma Batuan egon ginen denbora guztian oso eguraldi ona izan genuela da, heltzean eta joaterakoan besterik ez zuen euririk egin.

Que bien me sienta el marisco

Gaur, URRIAK 15

MARISKOAREN EGUNA!!!

Lehen urtehurrena
Powered by Castpost

35mm

Blog berri bat jaio da euskal blogosferan. Oraindik aurrera zineari buruzko informazioa euskaraz irakurri ahal izango da 35milimetro blogean.




Ane, Matxalen eta ni neu, Ugutz, izango gara bloga astero 3 aldiz gutxienez bitxikeri eta informazioz hornituko dugunak. Hirurok zinearen maitaleak. Hirurok kazetaritza ikasleak. Eta baita ere hirurok baldin ez bagara ere, gutxienez bi zinemagileak (edo antzeko zerbait).


Ongi etorri ba, zinea euskaraz gozatzeko txokora!

Indarberrituta (gosaldu ondoren)

Ausentzia txiki honen ondoren bueltan naiz berriro, hona hemen laburpena:

9

Instrucciones para que el SILENCIO sea incómodo-ren errodajea. Klasera hasi (2.maila). KLK-ra publiko bezala. Internet kaput (amatxarridxentelefonikakuek!!!). 19 urte (gero eta zaharrago). LONDON (!!!)

Eta ia milisegundu batengatik hegazkina galdu ondoren bueltan naiz internet eta guzti, baina pixka bat itxaron gosaldu eta pixka bat espabilatu behar naiz eta.

Geroarte!!!

FREUD

GOGOANZAITUGUFREUD

Portraits & Postcards ·6·

[Itaka]

Cuando partas hacia Ítaca

pide que tu camino sea largo

y rico en aventuras y conocimiento.

A Lestrigones, Cíclopes

y furioso Poseidón no temas,

en tu camino no los encontrarás

mientras en alto mantengas tu pensamiento,

mientras una extraña sensación

invada tu espíritu y tu cuerpo.

A Lestrigones, Cíclopes

y fiero Poseidón no encontrarás

si no los llevas en tu alma,

si no es tu alma que ante ti los pone.

Pide que tu camino sea largo.

Que muchas mañanas de verano haya en tu ruta

cuando con placer, con alegría

arribes a puertos nunca vistos.

Detente en los mercados fenicios

para comprar finos objetos:

madreperla y coral, ámbar y ébano,

sensuales perfumes, -tantos como puedas-

y visita numerosas ciudades egipcias

para aprender de sus sabios.

Lleva a Ítaca siempre en tu pensamiento,

llegar a ella es tu destino.

Mas no apresures el viaje,

mejor que dure muchos años

y viejo seas cuando a ella llegues,

rico con lo que has ganado en el camino

sin esperar que Ítaca te recompense.

A Ítaca debes el maravilloso viaje.

Sin ella no habrías emprendido el camino

y ahora nada tiene para ofrecerte.

Si pobre la encuentras, Ítaca no te engañó.

Hoy que eres sabio, y en experiencias rico,

comprendes qué significan las Ítacas.

KONSTATINO KVAFIS (1863-1933)

Txikitako teoriak

Herrialde ezberdinetan prezio ezberdinak daude, eta ni beti galdetu izan naiz zertan oinarritzen ziren herrialde bateko prezioak altuagoak ala baxuagoak izateko. Hau da, zein arrazoi dago hemen etxe batek 300.000€ kostatzeko eta Kroazian 100.000€? Erantzuna, nola ez; ogia.
Konprobatuta nuen urtean ogiaren prezioa antzinako peseta batzuk igotzen zela, eta horrela egiten zuten gainontzeko gauzen prezioek ere, harrigarria.
Herri ezberdinetan ogia egitearen kostua ezberdina izango zela suposatzen nuen, lehengaiak merkeagoak zirelako. Garia adibidez, Suedian eta, garirik dagoen duda dut eta hementxe bertako prezioak garestiagoak izatearen arrazoia. Eta noski, gainontzeko prezioak ogiarekin zerikusia dutenez, han ere etxeak, autoak eta prakak garestiagoak dira. Ogiaren prezioarekin proportzioan.
Guzti hau, txikitan pentsatzen nuena da, pixka bat hazi eta ekonomia eman baino lehenago hain zuzen ere.
Umeak mundura etortzearen kontuari buruzko beste teoria interesgarri bat nuen, gutxi gora-behera ondo betetzen zena.
Gurasoak ezkondu eta bi urtetara jaiotzen ziren umeak, ala egin nuen nik behintzat. Inguruan ere gutxi gora-behera berdina ikusten nuenez, horrela zela konbentzituta nengoen. Baina zazpi edo zortzi urte nituela... nire lehengusuak, ezkondu gabe ez ezer ume bat izan zuen. Guztiz paranormala niretzako, eta ez orduan ezkondu gabe umeak izateak gizartearentzat suposatzen zutelako, baizik eta ez zirelako bi urte igaro ezkontzatik. Eskema guztiak hautsi zizkidan horrek. Beste fundamentu bako teoria bat... Gerotxoago ikasiko nuen umeak zelan heltzen ziran mundura.

Eguzki izpi bat

Uda amaitzera doa, hosto batzuk erortzen hasi dira jada, baina amaitu baino lehenago egun batzuk ditugu aurretik.
Ondo aprobetxatu beharko ditugu LORENZOren azken izpiak hartzeko, indarra duen bitartean behintzat.

Uda umore onez amaitu eta indarberrituta lan gogorrera abiatzeko oparitxo bat zuentzat:


Powered by Castpost

Neure...

Neure gauze politxe, Txiki, Pipistrello, KARI, pitxin, txikitxu, neure afrikako amapola berdie, CariñomiO, atun biribiltxue, neure bidxotzeko zati ustela, TXURRI, bidxotz, currupipi, neure gozue, MAITTIE, neureee, potxolo/a...

Portraits & Postcards ·5·

[CORFÚ]

Etxe zahar bat hartu, gustura jarri eta bertan geratu.·.

Zer Iruditzen zaizu plana?·?

Ta udan bertako ur epeletan igeri egin eta Posedoinekin toki berriak deskubritu.·.

Jubilatzen garenean agian...·...

Bueltararte!·!

Portraits & Postcards ·4·

Venecia (1959)

Queda una terca decisión

- ya aplazada para siempre -

y el reflejo del agua en los canales,

una noche luminosa de abril.

El exaltado adolescente se repite:

"Volveré a Venecia, con una mujer,

para ser feliz, verdaderamente feliz".

Típicos y tópicos, los deseos y los sueños;

no menos absurda la realidad que aguardaba.

Nunca he vuelto, no volveré jams,

pero, a veces, muy de tarde en tarde, una fotografía,

un guiño irónico de la memoria,

me devuelvenlas estrellas perdidas de aquel cielo,

el golpe del remo en el agua nocturna.

(Juan luis Panero, Enigmas y despedidas)

Arrivederci...!

Postcards & Portraits ·3·

Portraits & Postcards ·2·

İstanbul · 41° 1′ 7″ N 28° 57′ 53″ E

Portraits & Postcards

Etorri naiz bueltan jada, mediterraneoko haizeak ideiak berritu dizkit eta Heliosek kolore pixka bat ere oparitu dit.

Duela ez asko berriro izan da notizia Steve McCurry-k 1984ean Afganistanen ateratako argazki liluragarri eta famatua, antza denez 14 urtetako neska hori berriro aurkitu eta argazkia atera dio. Aldaketa nabarmena eta izugarria da baina gaurkoan ez noa horretaz hitz egitera.

Nik ere Istanbulen antzeko neska exotiko bat aurkitu eta argazkia atera nion. Aurki itzazue 7 ezberdintasinak.

(parentesia)

Amets egin dot, abioian ninoiala,
eta Egeoko uharteak ikusi dodaz
hamar mila metro gainetik.
Bare zirudian itsasoak.
Han nonbait ibiliko zan Ulises,
bere Penelope gogotik kendu ezinik.
Han deituko eutsien itsas-lamiak
eta zoratzeko moduan erakarri.
Nik neuk ere ziur entzungo neukezala,
beheratxoagotik igaro ezkero.

-igerasoro-

BUELTARARTE!!!

Can Never Hold Back Spring

Tom Waits-en abesti paregabea zure belarrientzat, polita, melankolikoa...


Powered by Castpost

PIPISTRELLO

Atilio bere alabekin dago eta saguzahar bat sartu da logelan, bertatik irteteko olerkariak hauxe esaten dio:

Pipistrello, oh pipistrelo!
Sei tanto bello
Sulla tua destra
C'è la finestra

Argazkiak

Inoiz ez naiz izan fotogenikoa, beharbada horregatik gustatzen zait hainbeste argazkietan ateratzea, baten baten ondo agertuko naizen esperantzaz edo.
Ateratzen diguten lehenengo argazkia, “lehen munduan” behintzat, ekografia izaten da. Egia esan jendeak burua, hankak eta umearen hainbat zati ikusten dituen tokian nik mantxa soil bat baino ez dut ikusten. Izugarriak dira horri baten islatutako marrazki batek nolako sentimenduak loratu ditzaken giza bizitzan.
Gure bizitzako, historiako mikrosegundo bat islatzen dute. Poztasuna, seriotasuna, maitasuna, zuhurtasuna... sentimendu oro kaptatzen dute irudiok. Eta beste hainbat sentimendu eta sentsazio somatzen ditugu irudiak berriro ikustean, bizitakoa, sentitutakoa, ikusitakoa eta baita imajinatutakoa begien aurrean berriz ikustean.
Argazkiak.

Esperimentu bat: Atera kaxa baten edo album zahar baten gordeta dituzun argazkia multzoa eta begirada bat eman iezaiozu, ziur naiz momentu oro berriz biziko dituzula, irribarrea zure aurpegian marraztuko dela eta hainbat urtez argazkiak ateratzen jarraituko duzula etorkizunean ere orainaldiko momentuak gogoratzen jarraitzeko.

Izarora

Egun baten ez nuen ezer egiteko
eta hegaz joan nintzen
Izarora itxastxori baten moduan

La Dolce Vita

Goizaldeko bainutxoa La Fontana di Trevin

Monarkia

Duela bi urte pasatxo, Espainian “mendeko ezkontza” ospatu zen, Espainiako Felipe printze urdinarena eta telebista publikoko informatiboetako kazetariarena, hain zuzen ere.
Hainbat denboraz, gau eta egun ekitaldi horri buruz hitz egiten jardun zuten telebista programek eta aldizkari eta egunkariak. Kateren baten “La Boda de El Príncipe y Doña Letizia” izeneko programa berezia ere sortu zen, eta guztia ezkontzaren datu irrelebante eta bitxikeriak kontatzeko: nolako lorak egongo diren, kazetariaren soinekoa, eguraldi predikzioak eta abar. Lotsagarria. Hainbat eta hainbat ordu bi pertsonen arteko ezkontza bati dedikatuak. Marujeoa.
Espainia osoan, haur eta gaztetxoek parte hartu zezaten, ezkontza erreala gaitzat zuen marrazki eta idazlan lehiaketa antolatu zen. Saria, nola ez, printzipeek emango zieten irabazleei. Hainbat eta hainbat lan aurkeztu ziren, umeen ilusioa izugarria zen.
Nahikoa ez zenez telebista, irrati eta aldizkarietan agertzea, umeen idazlanetan ere agertzen ziren. Helduen onespena izatea ez da nahikoa jada, etorkizuneko errege-erreginak umeen onespena ere behar dute. Oso estrategia ona, kaptazioa deituko nioke nik, etorkizunean boto eskubidea izango duten jendea poltsikoan sartzearena. Badaezpada ere ea mugimendu iraultzaileren bat sortu, hirugarren errepublika ezarri eta Frantziako iraultzan bertan egin zen moduan gilotinatuta hilko dituzten Madrileko Plaza de Españan, Puerta del Sol-en edota Palacio de Oriente deritzonaren aurrez aurre.
Hori ez gertatzeko, monarkiarenganako mirespena eta errespetua txikitatik irakatsi behar zaiela dirudi. Hauek ere gizarte rolak dira, batzuk errege izateko jaio dira eta besteak herri xehea izateko. Baina zergatik onartu behar ditugu rol hauek? Gizarte berdintasuna defendatzen dugu baina gero, gu baino eskubide gehiago eta pribilegioak dituzten jendea miresten dugu. Nortzuk eta gure kontura bapo bizi diren pertsonak gurtzeko, gu hilaren amaierara heltzeko mirariak egiten dihardugun bitartean.
Beraien buruko min eta zeregin bakarra eskua jaso eta jendea agurtze den bitartean, gure aiton amonak pentsio miseria batekin egin behar dute aurrera, beraiek milaka metroko hainbat etxe eta jauregi eta beste hainbat yate dituzten artean, gazteok ezin dugu etxebizitza duin bat erosi dauden prezio astromikoengatik... eta horrela beste mila gauza. Bidezkoa al da? Gu ere errege izango bagina...Gainera, gaur egun, monarkia zaharkituta geratu den instituzioa da, ez du inongo funtziorik betetzen dirua xahutzeaz gain eta nolabaiteko historiako tradizioa jarraitzeko besterik ez dihardu martxan. Erdi aroan eta, bere funtzioa “garrantzitsua” zen, baina gaur egun ez du inolako zentsurik herri demokratiko batean monarkia bat egotea.

Gazteentzako genero-errol berri batzuk industria kulturalean

Modak joan eta etorri egiten dira, ezer ez da betiko, eta horrela izanik ere industria kulturala eta merkatua hori horrela ez izateaz arduratuko da. Beti dago arropa mota bat, aktoreren bat, abeslariren bat edo futbolariren bat modan. Txikitan ere eskolan berdina gertatzen zen, aste batean kromoak modan zeuden, hurrengoan kanikak, sokasaltoa bestean, tronpa eta abar... eta oraindik moda hauek diraute eskoletan, nahiz eta teknologia berriak sartu, harritzekoa da ikustea nola ume gehienek gustokoago duten beti jolastu izan diren jolasak jolastea, baina hau beste gai bat da.
Industria kulturalan orain modan dauden gazteentzako genero errol berriak mutilentzako “el guarro” eta neskentzako “la lanzada” dira. Mutilek lehenengo eredu hau edozein gazte telebista katetan ikusi dezake, MTVan esaterako. Txerrikeriak egiten dituen mutila jarri da modan, mutil masoka, argi ikusi daiteke Jackass bezalako programetan. Programa honetan mutil gazte babu batzuk elkarri edo bere buruari gauza mingarriak egiten dituzte, baita umilatzaileak ere. Txarrena gero gazteek, telebistan ikusten dituzten babukeri eta ankerkeri horiek imitatzen dituztela da.
Emakumeen kasuan “la lanzada” eredua zabalduta dago, lehen pausua ematen duen neska, bere sexualitatea nahi duena lortzeko erabiltzen duena, eta noski, Estatu Batuak bezalako herri kontserbakor eta matxista horretan efektua egiten du Lolita bezalako gazte lirainak. Gaztetxo hauen idolorik eta adibiderik nagusiena Britney Spears abeslari nerabea da, egun 23-24 urte izango ditu baina nerabe moduan janzten eta jokatzen jarraitzen du, penagarria benetan.Moda absurdo hauetatik txarrena, arin zabaltzen direla dira, baita Estatu Batuetatik kanpo, munduan zehar. Hauek eredutzat hartzen baititugu gauza askotarako. Mundua amerikanizatzen ari da, baina guzti horretatik harrigarriena, gauza onak imitatu beharrean (gauza onik baldin badute), txarrak imitatzen eta hedatzen direla da.

Ekainak 23 San Juan bispera, 24ean danak San Juanera!

Gaur dala, bihar dala
Doniane, etxikamo, biharamone
Gure kalian sorgiñik ez
badagoz ere errebeitzez

San Juan eta portaletaña
Sapatu arratzaldian
Hamalau atso trompeta joten
motroilo baten gainian

Hurra Hurra Hurra San Juanetan
Dantzan egingo dogu iparraixetan
UhUhUhUh San Juanera goaz gu
UhUhUhUh San Juanera goaz gu!

You're the one, you're the one, you're the one for me

Powered by Castpost

MR.Last Moment Express

Ladies & Gentlemen;

harribolas films introducing MR. LAST MOMENT EXPRESS

Halakoa naiz ni bai, beti azken momentuan espabilatzen dena, gauzak egiteko denbora duenean egiten ez duena. Azken unera arte alferrarena egiten eta beste unibertso batzuetan dabilena.

Ura kokotera arte heltzen zaidanean, edo zezena adarkada bat emateko zorian dudanean soilik ernatzen naiz. Lanak eta ikastekoak azken ordurako uzten ditut beti, ez da hori izaten nire asmoa. Batzuetan, maiz, ezagutzen dudan hainbat pertsona modukoa izatea gustatuko litzaidake, konstantea, gauzak gutxi-gutxika egiten joaten den horietarikoa. Ezinezkoa egiten zait ordea, beti dut egiteko hoberen bat, lagunekin egon, msn-an tontoarena egin, musika entzun, telebista ikusi (aspaldian oso gutxi), inoiz argia ikusiko ez duten gauzak editatu (editatzea tortura dela diotenak daude, baina niri gustatzen zait, masoka ote naiz?)...
Argi dago, estresarekin eta presiopean bakarrik egiten dudala lan nik, edo horrela hobeto egiten dudala lan. Eta noski, gaur bezalako egun batean, azterketetan, oraindik ikasten hasteko eta egiten nabilen bi lan entregatzeko, lanean hasten naiz itsu baten moduan.

Masoka naiz ala Alferra?

PD: Ni ez nago guztiz ziur baina bigarren aukeragatik apustu egingo nuke.

Finding Lady Liberty

Después de que Sara se arrojara al pasadizo, sorbida inmediatamente por una corriente de aire templado que la llevaba a la libertad aterrizó en un montón de colchones del subsuelo de Manhattan.
Todo estaba oscuro pero al fondo del túnel se veía una luz, una luz blanca y brillante. Avanzó hasta ella y descubrió una especie de fiesta, una multitud de personas de todos los tipos, personas ricas, pobres, guapas, feas... pero ante todo personas que buscaban la libertad, un lugar sin reglas ni obligaciones.
Sara fue envuelta por la cálida música del lugar y empezó a bailar como los demás. Alguien se le presento y le presento el sitio y a sus habitantes.
Conoció a mucha gente y cada uno le contó su historia, como vivía antes, quien era y aquel lugar mágico como había transformado su vida.
Siguió bailando y de repente oscureció y se paró la música. Se despertó, abrió los ojos y escucho la voz de los bomberos que intentaban sacarla de la alcantarilla por donde se había caído.
Una ambulancia la llevo al hospital a pesar de que no tenia ningún daño considerable, solo para hacerle unas pruebas que garantizaran el buen estado de su cerebro después de la caída.
Su abuela llegó al hospital y le dijo a Sara que esa no es manera de buscar la libertad, que la libertad la podía encontrar cada día con pequeños detalles.

Balbetasuna

Batzuetan nire buruari galdetzen diot ea balbetsua naizen, serio nabil. Zorte txarrak edota ekintza anormalak inguratzen dute nire bizitza. Eta ez naiz bakarra. Nik uste dut 87ko generazioa, orokorrean, zoritxartsua dela. Hala eta guztiz ere, 88an jaio direnak ezetz esaten didate, beraien generazioa dela balbetsua.Baina benetan existitzen al da hori? Pertsona gafeak daude ala guztia da autosugestioa?

Harribolaseko aholkuak

DON'T
SAY
IT,
JUST DO IT

Tu sei tutto quanto voglio avere

Non m'importa della luna

Non m'importa delle stelle

Tu per me sei luna e stelle

Tu per me sei sole e cielo

Tu per me sei tutto quanto

Tutto quanto io voglio avere

Markos Zapiani elkarrizketa II

arin erantzuteko galderak:

+ Zuria ala Beltza?
[parreak eta isilunea] ez dakit, autoarentzat zuria baina txokolatea beltza.

+ Bermeo ala Irun?
[...] Bermeo, tira, bai, Bermeo.

+ Filosofo bat aukeratu.
Jose Azurmendi.

+ Itsasoa ala mendia?
Itsasoa. Benidorm en itsasoa eta Izaban mendia [parreak]

+ Oraintxe bertan nonbaitera bidaiatzeko aukera izango bazenu nora joango zinateke?
Caen-era (Normandia, Frantzia)

+ Ze 3 gauza eramango zenituzkete irla desertu batera?
[parreak eta erreflexioa] Otoiz liburua, ordenagailu eramangarria (modema eta bluetootharekin9 eta hozkailua

+ Otoiz liburua???
Bakarrik zaudenez... esaten dute bakardadeak ematen duela mistikaren beharra. Jainkoa dela, ez daukazunean zurik, zuk asmatutako zu bat. Nolabaiteko harremana behar delako, naiz eta asmatutakoa izan. Ez dut eramango liburu bat jendearen bilatzea bultzatzen zaituena, zure alde soziala bultzatzen duena, ze klaro, bakarik zaude. Orduan hau da bakardadean eramangarria den jarrera bat, eta mistikoa horrelakoa da.

+ Eta amaitzeko...Bob Dylan ikustera joango zara Donostiara?
Ba egia bada Rosa Diez aterako dela berarekin Blowin' in the wind abestera bai, bestela ikusi nuen abenduan Londresen, eta orain zutik jotzen du..

Gure Markos irakasleari egindako elkarrizketa

Markos Zapiain / 1963an jaio zen Irunen, bertan igaro zuen haurtzaro eta gaztaroa / Donostian ikasi zuen eta egun Bermeo bizi da / Doktore da Filosofian eta Lizentziatua Filologian

U.F.: Egunon Markos, eta eskerrik asko elkarrizketa hau egiteko denbora pixka bat ateratzearren.
M. Zapiain: Ez horregatik, Ugutz Falzes.

Asteazkenean, EiTBko Kalaka saioan, Filosofo kontenplatibo moduan aurkeztu zenuen zure burua, horrela esan zuen Xabier Euzkitzek behintzat, zertan datza hori?
M. Zapiain:
Normalean, gizarte gaiei buruzko eztabaidetan jarrerak nahiko kontrajarriak izaten dira. Borrokak, maiz, bai familiagatik, bai adiskideengatik, barrikadaren alde batean kokatzera behartzen gaitu. Orduan, kontenplalaritzara igotzeko ahalegin bat egin behar da, hau da, ahalik eta gehien urruntzea borroka zelaitik. Gatazka nolabaiteko distantzia batetik ikustea heltzera izango litzateke kontenplalaria izatea.

Eta zer iruditu zitzaizun telebistan agertzearen esperientzia?
Jendea oso atsegina izan zen, eta giroa ere holakoa izan zen. Juan Kruz Lakasta ezagutzeko zoriona izan nuen, baita Iñaki Antiguedad hidrologoa, Ines Insausti... Ines Insausti, ikaragarria, bueno! Kazetari moduan heroi bezala ditudanak ezagutu nituen eta alde horretatik oso atsegina izan zen esperientzia. Baina, formatua aldiz, oso arin doa, telebista da, noski, audientzien bila doa eta arintasuna ezinbesteko tresna bilakatzen da. Eta, niri behintzat, iruditu zitzaidan hainbat eta hainbat kontu gelditu zitzaizkidala esan ezinik. Eta orain, "mendekua" hartzen ari naiz blogean, hau da, putzuan gelditu zitzaizkidan txapak, blogean sartzen ditut orain, horretarako balio dute harribolasetik eta...

Telebistaz, azkenaldian hedabideen kalitatea eta sinesgarritasuna nabari jaitsi dela diotenak daude, hala ere hedabide indartsua izaten jarraitzen du, masak mugitzeko gai da. Egungo telebista saioetan aurkitu daiteke eredu Freudianorik?
Bueno... eredu freudianoak, hau da, psikoanalisiak kutsatu duen gizartea, orohar, hizkera eta abar gaur egun oso zabalduta dago. Inkontzientea, depresioa, ni-a, superni-a, errepresioa esan dut? Errepresioa... Hainbat eta hainbat kontzeptu psikoanalitiko pasatu dira telebistan emititzen diren telesailetara eta abar, eta askotan ikusten da, hilketa serietan adibidez, badutela oinarri psikoanalitiko bat, pertsonaien zioak aztertzeko orduan eta abar.
Gizarte osoa kutsatu duen neurrian, telebistara ere pasatu dira ikuspuntu freudianoak, zinera garai batean pasatu ziren bezala Hitchcock-en eta Dalí-ren kolaborazioarekin "Recuerda" filmean.

Aurten, Freud jaio zenaren 150.urteurrena ospatzen da eta egun bizi garen gizartea kontutan izanda, orain biziko balitz edo berpiztuko balitz zer prentsatuko luke gizarteaz, ze erreflekzio egingo luke?
Ba, nik uste dut ez lukeela horrenbeste azpimarratuko, adibidez, Ediporen unibertsaltasun. Zeren eta gaur egun, mendebaldean bakarrik dagoen familia bati dagokio ediporen Konplexua izatea. esaterako, ijitoen edota India edo beste kultultura batzuetako nortasun interpertsonalagoak edo klanikoagoak ohikoagoak dira eta horrela ez du horrenbesteko garrantzirik. Agian, uste dut nik, errazago izango luke freudek konturatzea gure edipo izatekotan, hemen (mendebaldean) gertatzen den zerbait dela eta ezin dela zabaldu mundu osora egia moduan.

“Iritsiko da filosoforen bat boterera egunen
batean”

Freuden ustez bizialdi osoan barrena, haurtzaroko jarrerak eta sentimenduak errepikatu baino ez ditugu egiten, gaur egun sozialki onartzen den ikuspuntua da hau?
Mendebaldean nik uste dut baietz ez? Ez dakit, neurri batean, psikoanalisiaren roiloan sartuta dagoen jendeak. Baina ez nuke jakingo esaten, horrela ea orohar ikuspuntu hori jende guztiak onartzen duen, hau da, haurtzaroko lehenengo urtea ea jende guztiak errepikatzen duen bizitza osoan zehar, Zuri zer iruditzen zaizu? Bai? Sentimenduak, oinarrizko sentimenduak, behar bada, bai beharbada ez; ez dakit.

Psikoanalisia da Freudek psikiatriari egin dion ekarpenik nagusienetakoa, bestalde, Frantzian berriki egundoko zalaparta eragin duen txosten ofizial baten arabera eragingarriagoak dira psikologia kognitiboa eta humanista. Zer deritzozu?
Horrela da, txosten ofizial batek esan du. Psikoanalistek, seguraski, txosten hori manipulatua dagoela esango dute zeren eta kontua da, Frantzian laguntza psikologikoa seguritate sozialean sartuta dagoela, uste dut. Orduan, hemen ez bezala, psikoanalisiak diru pila jasotzen du estatutik, eta noski, horren bila dabiltza besteak ere; kognitibistak, humanistak eta horiek. Eta orduan, psikoanalisiak ezertarako balio ez duela esaten dute. Denbora larregi pasatzen du jendea sendatzen, edo bestela, ez du inolakorik sendatzen. Horregatik ikaragarrizko saltsa dago han hori dela eta. Orain, psikoanalisiaren etsaiek, “Psikoanalisiaren Liburu Beltza” atera dute, non Freuden nortasunaren eta bizitzaren alde ilunak erakusten dituen. Porrot moduan erakusten du psikoanalisia.
Psikoanalisten aldetik ere kontraofentsiba bat egon da benetako sendakuntza sakonena dela esanez. Baina azken finean, , freudio-marxismoa egon zen garai batean eta azkenean ematen du ekonomia oso bultzatzaile nagusia izan dela antzera honetan. Argi dagoena, korronte ezberdinak altxor publikoaren atzetik dabiltzala da.

“Ikasleek gogokoen dituzten filosofoak: Freud,
Diogenes... Ganberroenak”

Platonek agintariak filosofoak izan behar zirela zioen, zer deritzozu baieztapen / proposamen honi?
Behintzat filosofia karrera ikasi duten politikoak gero eta gehiago dira, adibidez, Arnaldo Otegi, Mayorga Ramirez, Javier Madrazo... eta ez dira txarrenak, ez dira traketsenak politikari moduan, bueno iritsiko da batenbat noizbait agintera, ez dakit, ea.

2002.urtean "Errua eta maitasuna" iruzkinen bilduma lana, 2003an "Zenbait terrorista" entseiua, bi lanekin oso kritika onak jaso dituzu [Ah, bai?], aurten argitaratu duzu "Denbora eta egia: kojevèren gogoeta", nolako kritikak iritsi dira zure belarrietara?
Bueno, hori doktore tesia da eta ez da liburu dendetara zabaldu, 80 ale atera genituen baina batez ere interesatuen artean banatzeko ze oso gai filosofiko teknikoa da. Baina datorren urtean, 2007an, aterako da tesia baina pedagogikoago, errezago jakinkizuna bilduman, agian beste izenburu batekin, pixka bat narratiboago eta irakurterrazago.

Zein lanekin zaude gusturago?
Pertsonalena, beharbada, “Errua eta maitasuna” da.

Beste ezertan lanean hasi zara edo hasteko asmoa duzu?
Aurten,... ez dakit aurten aterako den baina alde batetik argitaletxe baten badago “Txillardegi eta Tximinoa”. Txillardegik, bere nobeletan, tximinoek eta animaliek orokorrean duten zereginei buruzko azterketa bat da. Hori alde batetik, eta bestetik, “ETAkideen ametsak” (Elkar) aterako da beharbada, ez dakit bukatuko dudan. Euskal eleberrietan ETAkide protagonistek egiten dituzten ametsen azterketa bat da. Hau 2006an, aurten eta datorren urtean, 2007an, lehen esan dizudan Kojevè-ren pentsamenduaren azalpen erraz bat, sintesi pedagogiko bat.

Zein da zure ikasleek gogokoen duten filosofoa, edo zein ikasten dute gogo gehiagorekin?
Freud. Diogenes ere, bueno,... "ganberroenak". Nik uste dut adin horretako jendeari gehien interesatzen zaizkien gaiak jorratzen dituztelako, hau da, ametsak, sexua, errebeldia, matxinada gizarte arautuaren aurka... Hauek dira gogo gehiagorekin ikasten dutenak. Ikasle bati esaten badiozu zer duen nahiago; Freuden gaian esaterako, kanibalismoa, sexualitatea, masturbazioa eta ametsa, edo Kant? (arrazoimen hutsaren kategoria, kontzeptu hutsak, espazioa eta denbora...baina modu abstraktuan) ikasleak ez du inolako zalantzarik, 16-17 urterekin...

“Blogekin ahozko literaturak zituen ezaugarri batzuk
berreskuratzen dira”

Filosofia eta literaturaren inguruan hitzaldi dexente emandakoa zara, inoiz planteatu duzu institutuko lana utzi, nerabeei irakasteari uko egin eta unibertsitatean aritzeari?
Inoiz bai, baina alde batetik, ordutegiak politak dira baina beste alde batetik, gustatzen zait institutuan dagoen ugaritasuna, zeren eta institutuan gero ikasleek kazetaritza, batzuek filosofia (gutxik), ekonomia,... ikasiko dute, hori polita da baina klase batean zuk bezala filosofia aukeratu duen pertsona bat izatea, agian arazo psikoanalitiko bat izango da, baina niri mesfidantza ematen dik nik bezela filosofia aukeratu duen jendeak. Eta horregatik esaten dut nahiago dudala ugaritasuna. Baina unibertsitateak baditu abantailak.
Dena dela, doktore tesiak zuzentzea zelako txapa... Institutuko azterketak ere, baina jada "trankiloa" hartuta eta egia esan alperkeria, mugitzea, ordezkapenak, hara eta hona ibiltzea... Bizimodu lasai bat nahiago dut.

Azkenaldian, internetaren hedapena dela eta batzuen aburuz bloga literatura egiteko modu berria bilakatu da, zu ere blogaria zarenezkero, zer duzu horren gainean esateko?
Agian bai, ez dakit literatura deitu ala ez, beharbada bai. Baina argi dagoena zera da, batzuk egiten duten idazteko modu berri bat badagoela, Patxitraperok adibidez. Idazkera berria da, horralakorik ez zegoen ez kazetaritzan, ez nobeletan. Gainera muldimediek eskaintzen duten aukerak berriak dira, esaterako, bideoak, abestiak, argazkiak,...sartzea.
Horrez gain, idazkera ere ezberdina da, zeren eta , esaterako, sintaxia sinpleago egiteko joera dago, paragrafoen arteko bereizketa oso nabarmena... ezaugarri berri batzuk daude; argitasuna, kontundentzia eta sinpletasuna. Txapak ez; jendeak prisa balu bezala. Orduan, zentzu horretan, ahozko literaturak zituen ezaugarri batzuk berreskuratu ditu, inprentarekin eta, galdu ziren ezaugarriak. sintaktika, gramatika sinpleagoa, arintasuna...

Inspirazioa

Ez dakit.

Bapatean joan zara.

Abisatu gabe.

Eta ez dakit nora? Itzuliko al zara?

Zure ausentzia luzerako da?

Ezer gutxi egin dezaket zu gabe.

Zure zain egongo naiz.

Bueltatzean poztuko naiz.

Arrain Azoka

Asteburu honetan... (maiatzak 26-27-28)

BERMEON XII. Arrain azoka.





Hurreratu zaitez!!!

"LA HUERTA"

Gran hermanok ez bazaitu asetzen jada, Supervivientes arriskutsua iruditzen bazaizu, Basetxea gustukoago baldin baduzu, El Conquistador del Fin del Mundo hurrunegi joatea uste bazenuen edota La Flecha Amarilla, La Casa de Cristal, Hotel Glam, La Cocina del Inierno... ikusten badituzu...


Ez galdu reallity definitiboa.

HERRIKOA

FRESKOA

BAKARRA

Tenperaturak igotzen hasi dira... Euliak eta gainontzeko moskitoak sekretuan batzartzen hasi dira gizakiak gogaitzeko... Eguzkitako krema jarri, atxurra hartu eta ez galdu aurtengo...

Bigarren edizioa da eta gauza berri eta erakargarriz kargatuta dator, beraz... KONTUZ!!!

Hemantxe dituzue lehenengo edizioko jokalariak eta finalistak:

Hirugarren...

Bigarren...Eta IRABAZLEA...