Hirugarren mezua

Ez nuen erantzun e-mailik jaso. 7 egun igaro ziren eta ez nuen bere erantzunik jaso.


Batzuetan egiten dudan moduan, lagunekin joan nintzen fakultateko kafetegira zerbait jatera eta bertan egotera. Pira egitera bai, pira egitera. Ogitartekoa ordaindu eta gero barran zain nengoen, solasaldian. Kafetegia topeetararte, jendez gainezka.


Bitartean nik ikusi gabe, neska bat kamareroari belarrira zerbait esaten eta paper bat ematen.


“Cincuentayochooooo!!!” “Es el mío” erantzun nuen nik eta bakoitzak berea hartuta mahai baterantz abiatu ginen. Guztiak eserita, solasten, txantxetan eta barrezka, ogitartekoari haginka egiten nindoala paper bat sentitu nuen nire haginekin talka egiten. Ogitartekoa barruan doan poltsa uste nuelakoan apartatzera nindoala koadernoko paper tolestu bat ikusi nuen. Eta barruan hauxe:

“ Nik badakit zu nor zaren, baten baino gehiagotan metro bat eskasera izan
zaitut eta ezin izan zaitut ukitu, besarkatu, musukatu.
Pixka bat ezagutzen
zaitut baina zutaz gehiago jakin nahi dut. Badakit berdea gustuko duzula, bero
egiten duenean euriaren usaina, bidaiatzen galtzea...
Eta hau niretzako jolas
soil bat baino gehiago da, zu konkistatzeko modua da, zure pentsamenduak
lapurtzeko modua.Ezagutu nahi banauzu bihar goizeko hamarretan telebista platoan
egongo naiz, bakarrik etorri, atea irekita egongo da.”